Wszyscy znamy prawa Murphy’ego. Jednak
nie wszyscy wiedzą, że mają one swoje koncertowe odpowiedniki. To, które
sprawdza się najczęściej głosi: obojętnie
gdzie staniesz i tak znajdzie się grupa osób chętnych do oddania się namiętnemu
przechodzeniu obok Ciebie w tę i we w tę. Po jakimś czasie słuchania
zwielokrotnionego przepraszam nawet
ja tracę cierpliwość w tłumaczeniu kolejnym koncertowiczom, że wcale się nie
gniewam…
…ale do rzeczy. Kolejny wieczór
spędzony w Hydrozagadce, to dopiero
druga pozycja w warszawskiej post-rockowej liście dań. Jak do tej pory da się
zaobserwować tendencję wzrostową jeżeli chodzi o intensywność emocji.
Servants of Silcence to pięciu młodych panów próbujących zaistnieć
w szerszej świadomości post-rockowego odbiorcy. Wydawać by się mogło, że na
bezrybiu i rak ryba, a w naszym rodzimym stawie oprócz radośnie pluskającego
się Tides From Nebula trudno dojrzeć
inne płetwiaste twory, które przykuwałyby uwagę na dłużej. Z nimi jest inaczej
i to mimo masowego importu towarów ze stawów hodowlanych. Obserwując stopniowo
coraz szczelniej zapełniający się klub, zacząłem obawiać się o występ Servants of Silence. Warszawska
publiczność bywa niewdzięczna, humorzasta i bezlitosna w swoich osądach. Na
szczęście okazało się, że Servants of
Silence na żywo prezentują się równie dobrze jak na nagraniach studyjnych.
Dla wielu zgromadzonych w Hydrozagadce
tego wieczoru support był wielką niewiadomą. Pytajnik
błyskawicznie przekształcił się w wykrzyknik poprzedzony słowem wow, lub analogicznym, mniej
parlamentarnym. Zespół z Puław błyskawicznie zaskarbił
sobie uwagę publiczności i dał świetny przedsmak tego, co jeszcze kryje w
zanadrzu. Świetnie wywiązali się z roli supportu If These Trees Could Talk, pokazali swoje niemałe już umiejętności,
które zostały docenione w najwyższym możliwym stopniu – nie obeszło się bez
bisu.
To był pierwszy koncert If These Trees Could Talk w Warszawie i
pierwsza wizyta w Polsce zarazem. Zawsze jest dla mnie dużym przeżyciem widzieć
na scenie ludzi szczerze przejętych tym, jak są odbierani. Odbiór był bardzo
dobry, więc i panowie z Ohio przejęci byli bardzo. Kolejne utwory przerywane
były podziękowaniami dla organizatorów, zgromadzonych w Hydrozagadce i tych przed ekranami komputerów, bo to wydarzenie było transmitowane przez Internet. Okazuje się, że materiał upakowany na Red Forest bardzo dobrze prezentuje się
na żywo. Mocarne brzmienie, momentami agresywna perkusja, pełna paleta odgłosów
z całkiem selektywnej ściany dźwięku. Z przymkniętymi oczami przedzierałem się
przez kolejne kompozycje ku nieco nieoczekiwanemu końcowi. To nie tak, że
koncert skończył się zbyt szybko, to raczej czas zaczął płynąć szybciej. Bardzo
przyjemne uczucie. Tu również pojawił się bis przyjęty gromkimi brawami.
Koncert należy zaliczyć do
udanych przedsięwzięć. Trudno się przyczepić do formy zespołów, do organizacji
czy atmosfery panującej w klubie. Chciałoby się więcej, dłużej i intensywniej,
co rodzi nadzieję na nie tak odległe, kolejne koncerty, które po raz kolejny zwabią nas do Hydrozagadki.
